Emmertje whiskey?

(Even zonder foto’s deze keer want internet is heel erg sloom) (volgen na oud en nieuw ergens)

Wat denk je als je een bus instapt en er al her en der plastic zakjes uitgedeeld worden voordat de motor ook maar gestart is? (En die zijn hier niet om je afval in te doen (dat gooien ze gewoon uit het raam)). Juist, dat wordt een helse rit. Gelukkig waarschuwen ze in de LP (Lonely Planet) al voor de kronkelige wegen en had ik zelf een tabletje ingenomen. Het begon al binnen een kwartier: een kakafonie aan kots-, rochel- en spuuggeluiden (die zelfs de karaokevideo overstemden) en de gevulde zakjes vlogen het raam uit. Het was me wel opgevallen dat alleen bepaalde mensen een zakje krijgen uitgedeeld (de toeristen bijvoorbeeld niet), maar vooral de lokale bergbewoners. Het schijnt dus dat de Hmong tribe (die lokale bergmensen dus) heel erg snel last krijgen van wagenziekte. Of dat nou zo is omdat ze weinig in de bus zitten, of omdat ze een heel gevoelig evenwichtsorgaan hebben weet ik niet, maar het was nogal goor om tussen te zitten want ze geven echt wel 20 keer op zo’n rit over (vermenigvuldigd door het aantal Hmongmensen in de bus en je kunt je lol op). Er loopt dus constant iemand door de bus om zakjes uit te delen. Nu had ik het geluk dat ik 2 Hmong mensen voor me had zitten, en 4 Hmongmensen (kindjes op schoot) achter me. Dus ik kon mn lol op. Op een geven moment mn iPod maar ingedaan om dat gekots niet de hele tijd te horen. Maar mensen, het kan nog goorder: het oude vrouwke achter me had zo hard in haar zakje gekotst dat haar valse gebit was uitgevallen, ja in het net gevulde zakje dus. Tja en dat is toch wel te kostbaar om uit het raam te gooien, dus dat werd er uitgevist en zo goed en kwaad als het ging schoongemaakt en weer ingezet… Maar ik moet toegeven het uitzicht tijdens de rit (van Phonsavan naar Vang Vieng) was wel echt superprachtig!

Luang Prabang, waar ik de vorige keer gebleven was, heb ik allang achter me gelaten en ben inmiddels alweer 3 plaatsen verder. De laatste dagen in Luang Prabang kunnen opgesomd worden met: mooie zonsondergangen op mount Phoussi (spreek uit pussy, dus een bordje als “Phoussi massage salon’ krijgt dan al gauw een andere betekenis) die midden in de stad ligt, avondje traditioneel ballet (mooie kostuums, compleet onbegrijpelijk verhaal en nogal indringende instrumenten) en hele gezellige mensen (ben trouwens niet meer gaan bowlen).

Daarna door naar de plain of jars in Phonsavan. Weinig mensen gaan hier heen en stomen van Luang Prabang meteen door naar partystad nr 1, Vang Vieng. Phonsavan is ook geen hele vrolijke bestemming. Laos is namelijk het meest gebombadeerde land ter wereld en deze streek is vooral heel erg getroffen in de zogenaamde ‘secret war’. Amerika was in de jaren 60 bezig met zijn strijd tegen het communisme en besloot ook de Pathet Lao aan te pakken. Het resultaat is nu dat de streek vol kraters zit en de grond vol niet-geexplodeerde clusterbommen waar jaarlijks nog een groot aantal rijstboertjes zijn arm, been of leven aan verliest.. Oja en het heet de plain of jars omdat het eigenlijk een archeologische site is met honderden mysterieuze stenen potten die waarschijnlijk duizenden jaren geleden gebruikt zijn voor begrafenissen (of om Lao Lao (Laos whiskey) in te stoken zoals de lokale bevolking ook wel beweert). Dus als je erover nadenkt heeft Amerika gewoon een prehistorisch kerkhof lopen bombarderen.

Bij de tour naar de plain of Jars zat ook nog een bezoek aan een tribal village in waar we zouden zien hoe de beruchte Lao Lao (Laos whiskey) gemaakt wordt. Dus ik verwachte een pitoresk bergdorpje waar misschien ook nog andere nijverheden gebezigd werden zoals weven. Maar toen we daar aankwamen bestond de ‘village’ uit een krottig huisje met een heel oud vrouwtje die in haar achtertuin in een oud olievat  (illegaal?) rijstwhiskey aan het stoken was. Ze zag eruit of ze haar eigen brouwsel regelmatig aan een grondige controle onderwerpt (i.e. ze was strontlazerus). Het is best te drinken hoor, voor 2 weken oude whiskey dan…

Na 2 dagen Phonsavan kon ik wel een opkikkertje gebruiken en wilde ik met de kerst in Vang Vieng zijn. Vang Vieng was een aantal jaar geleden nog een rustiek bergdorpje in een schitterende omgeving, vandaag de dag gaan mensen hier naartoe om helemaal naar de klote te gaan. Het is een groot drank en drugsdorp, ideaal voor de kerst dus! Attractie nr 1 is het zogenaamde tuben: in een opgeblazen binnenband de rivier afzakken en onderweg zoveel mogelijk barren bezoeken die op houten platformen langs de rivier gebouwd zijn. Voordat je ook maar met je reet in zo’n band zit heb je het eerste drankje al te pakken: een Mojito waarvan de opbrengst naar een goed doel gaat, dus ja dat moet je wel doen natuurlijk! Na letterlijk 2 minuten wordt je door middel van een bamboestok al uit het water gehesen om de eerste bar te bezoeken (eh, tweede dus eigenlijk). Sta je daar dus in je bikini of zwemshort in het zonnetje met een biertje of emmertje (buckets gevuld met whiskey/cola/red bull zijn vooral erg populair) in je hand. Om 12 uur ’s middags. En daarna wordt je weer in je tube gezet (sommige mensen hebben daar dan al een helpende hand bij nodig) en ga je door naar de volgende kroeg. En dat zo de hele dag door. Heb nog nooit zo’n leuke kerst gehad! Ik hoop alleen dat de foto’s die gemaakt zijn niet op Facebook terecht komen: iemand had het fantastische idee om met een magic marker mee te nemen en na het nodige aantal drankjes werd er lustig op weg geklodderd op gezichten, ruggen, armen en benen. Ik heb geloof ik twee dagen nog rondgelopen met ‘Tom was here’ op mn rug. (geen idee trouwens wie die Tom was). Anyway, hoef niet uit te leggen dat ik het heel erg naar mn zin had. De jongens waar ik toen kerst mee gevierd heb, ga ik waarschijnlijk ook met oud en nieuw zien op de 4000 islands waar ik nu naartoe op weg ben. Heb trouwens wel een blauwe plek ter grootte van China op mn linkerdijbeen. Ben denk ik een beetje hard in het water geland toen ik van de glijbaan ging. (vreemd genoeg had ik er toen helemaal geen last van ;-)

Na 2 dagen Vang Vieng had ik wel een beetje genoeg van alle dronken mensen en ben ik naar de hoofdstad gegaan op weg naar het zuiden. Over Vientiene kan ik kort zijn: opgedroogde rivier, een monument waarvan het officiele opschrift vermeldt: ‘resembling the arc the triomph but from a closer distance it appears even less impressive, like a monster of concrete’ en een guesthouse waar iemand op de muur in mijn kamer had geschreven ‘Buginfested! Do not stay here!’ (de Nieuwzeelander waar ik de kamer mee deelde en ik hebben onszelf van top tot teen met insectenspray bespoten en ik heb met al mijn kleren aan in een lakenzak geslapen)

En, ik heb het tot nu toe goorste eten gespot. Maar die foto bewaar ik voor de volgende keer en dan mag je raden wat het is..

Morgen zit ik op de 4000 islands. Daar is geen electriciteit, of tenminste alleen met generators) maar ik denk dat ik voorlopig het internet niet op kan dus ik wens iedereen alvast een hele fijne jaarwisseling!