Nu dat ik van mijn kater bekomen ben, kan ik wel weer een verhaaltje schrijven over mijn oud en nieuw viering. Ik had geloof ik al verteld dat ik oud en nieuw zou vieren met de jongens waar ik ook kerst mee gevierd had. Dat betekende dat ik vanuit het midden van Laos naar het uiterste puntje moest reizen, naar de 4000 eilands oftewel Don Det. (tja alles voor een goed feestje he). Don Det is een mini eilandje in de Mekong rivier die daar ongeveer 14 km breed is. Het is een vande 4000 eilanden (maar ze noemen elke zandklomp met een boom erop een eiland), in principe is er geen ruk te doen en na 10 uur ’s avonds is er geen electriciteit, dus des te leuker om daar oud en nieuw te vieren! (poolen met behulp van zaklampen is ook veel leuker eigenlijk) Na heel wat busuren daar aangekomen (geen gekots deze keer, ben de bergen alweer uit) een krottige hutje op palen uitgekozen dat er uitzag alsof het tenminste nog een aantal dagen zou blijven staan. Fasciliteiten lieten te wensen over:
wc bril met visdraad aan elkaar genaaid nadat het ding was ingestort omdat een chinees had geprobeerd hem als hurktoilet te gebruiken..
Maar dat mocht de pret niet drukken.. Vrienden opgespoord en de laatste dag van het jaar doorgebracht met het rondcruisen over de eilandjes op een relaxte kinderfiets met mandje.
opstopping op de brug
Laos honden lusten kokos
buffels bij zonsondergang
Over oud en nieuw kan ik redelijk kort zijn: heel veel leuke mensen, Lao Lao mojito’s, weer de bekende emmertjes met whiskey cola, kampvuur op het strand (nadat de plaatstelijk buffel was weggejaagd), mensen die hun slippers zijn kwijtgeraakt, in de Mekong gevallen zijn, letterlijk van het pad af waren (geen electriciteit=pikkedonker) of en public van kleren zijn gewisseld (laatste ben ik schuldig aan, ik had het koud en toen heeft een van de jongens aangeboden dat ik zijn spijkerbroek aan mocht en dan zou hij mijn (hele) korte broek aandoen) (niet heel erg raar, zou het niet dat de verwisseling midden in een restaurant plaatsvond) (volgens mij wilde hij gewoon stiekem mijn (hele) korte broek aan).
spot de buckets
(onderkant staat helaas niet op de foto, maar ik heb zo’n idee dat Mark (links) dat niet heel erg vind)
1 januari in zombiestaat doorgebracht, maar 2 januari was ik weer helemaal in voor nieuwe plannen: zoetwaterdolfijnen gaan bekijken (voelde nogal stom met 20 toeristen op een rots in de Mekong proberen enthousiast te raken over wat vage stipjes in de verte) en een waterval (sinds ik de ‘fairytail like’ waterval in Luang Prabang geskipt heb en iedereen mij verteld hoe ongelooflijk prachtig die wel niet was, durf ik geen waterval meer over te slaan)
Waterval (Khon Papengh)
toerist bij waterval
Met de mensen die mee waren naar de watervallen, hadden we bedacht dat we zelf een barbeque gingen organiseren op het verlaten strand op een van de eilanden. Was wel een uitdaging want we misten een aantal dingen: een bbq, kolen en eten voor op de bbq. Op de markt waar we groenten en kruiden gekocht hadden wilden we ook proberen vis of een kip te kopen. Na lang vragen werden de jongens in een winkeltje mee naar achteren genomen om na een minuut of tien met een hele grote mysterieuze zak tevoorschijn te komen. Bleken ze een levende eend gekocht te hebben! Het was wel even slikken voor een semivegetarier als ik, maar goed, meer scharrel dan dit kun je niet krijgen. Een rauwdauwer van een Australier wist er wel raad mee zei hij. De relaxte kinderfietsjes volgeladen met spullen en naar het strand gefietst. Daar gingen de dames hout sprokkelen en de mannen de eend villen (ja hoe geemancipeerd ik ook ben, ik was erg blij met de taakverdeling). Wat bloedspetters en veren in het haar verder en we hadden een prachtige schone eend. (ik geloof dat ze wel wat argeloze toeristen de stuipen op het lijf gejagd hebben door op het strand (achter een rots weliswaar) een eend te gaan slachten). Het hoofd hadden ze in de Mekong gegooid maar die was in een draaikolk terecht gekomen en wilde maar niet wegspoelen. Er werd een profisorisch spit gemaakt en nadat er nog een aantal mensen met een haan op de proppen kwamen (hadden ze 45 minnuten achteraan moeten rennen op het erf van een of andere plaatstelijke familie) (wel met hun toestemming) kon het feestmaal beginnen. Het kostte wat moeite maar het was echt een geweldig avontuur! Uiteraard heb ik en de eend en de haan gegeten. De haan was een beetje taai, maar misschien kwam dat door de stress van het achterna gezeten worden door witte Falangs (buitenlanders). Nog nooit eerder eend gegeten, maar deze was echt heerlijk.
Hieronder het verloop:
Steve met schoongemaakte eend
op een stokje geregen
voetjes vastgebonden (ben nu wel wat gewend na weken lang horroreten gezien te hebben)
Joe arriveert met haan
mannen houden zich met het vuur bezig terwijl de vrouwtjes het eten klaar maken
mannen doen druk bij het vuur
mannen houden het vuur (en het eten) in de gaten
weer een blij plaatje
Ben vanochtend uit Don Det vetrokken, weer richting het noorden. In mijn haast om oud en nieuw in het zuiden te vieren, heb ik hele stukken overgeslagen die ik nu alsnog wil bekijken. Betekent wel weer wat extra busuren, maar zoals ik zei, je moet wat overhebben voor een goed feestje.. Zit nu voor een nacht in het saaie Pakse, maar het was wel erg fijn om een(warme!) douche te nemen waar nu gelukkig geen Mekong water meer uitkomt. (Had het douchen maar achterwege gelaten op Don Det, je kon net zo goed in de Mekong gaan zwemmen). Het zand is gelukkig nu eindelijk wel tussen mn tenen uit (voor zolang dat duurt)
Trouwens hieronder had ik in een aparte blog nog de foto’s van de vorige keer geplaatst.
Zoë doet Azië 