Pai was in 1 woord: relaxed. Zeven dagen chillen, eten, vrienden maken en op een scooter rijden. Althans, daar ben ik te schijterig voor, dus ik zat steeds bij iemand achterop. We maakten met tien man op 7 scooters de buurt van Pai onveilig. Een van de jongens (een enorm grote turk die hardstikke Vlaams spreekt) had traditionele Thaise lampionnen gekocht die je aansteekt en de lucht instuurt voor geluk. Dat gingen we midden in de nacht doen in de tuin van mijn guesthouse waar wel heel veel bomen staan, dus het geluk begon al toen de lampionnen veilig opstegen zonder de boel in de hens te steken. Hieronder een impressie.
Op mijn laatste dag naar de Hot Springs geweest (iedere plaats heeft er wel zo’n beetje een) (ik weet niet hoe je op een pc accenten en puntjes enzo doet, dus ik laat het maar weg), want iedereen was er geweest en iedereen vond het fantastisch. Nou na lang zoeken hadden we eindelijk een Hot Spring gevonden die iets meer inhield dan een betonnen badje bij iemand in de achtertuin (alle baden die we tot dan toe hadden bekeken waren meer Not Springs dan Hot Springs). Er dreven wel dingetjes in het water en mij werd verzekerd dat dat erg goed voor je huid was, maar volgens mij waren het gewoon de aangekoekte algen die zich waarschijnlijk al jaren aan het voortplanten waren bij gebrek aan grondige reiniging van het bad..
bij Djamel achterop de scooter
Eigenlijk had ik al een busticket naar het noordenop zak, maar ik had besloten dat ik toch wel erg passief geweest was in die 7 dagen Pai en dat het tijd werd voor iets inhoudelijks: een olifanten reservaat. Dus terug naar Chiang Mai. Een week vrijwilligerswerk zat er helaas niet meer in, omdat mijn visum binnenkort afloopt, maar een paar dagen olifanten wassen en voeren leek me ook al heel nuttig. Het enige dat ik wist was dat het een park is voor mishandelde en gehandicapte olifanten. Ik had eigenlijk weinig idee van het hoe of waarom de dieren mishandeld werden, maar dat werd me bij de introductiefilm in de bus op weg naar het park al duidelijk. Ik moest toen al huilen en ik had nog geen gehandicapte olifant gezien. Alle tamme olifanten (dus of ze nu gebruikt worden voor trekkings, of om boomstammen te verslepen of om achterlijke kunstjes te vertonen) ondergaan op jonge leeftijd een afschuwelijk martelingsprogramma om de olifant mentaal de breken en onderdanig te krijgen. In hokjes gestopt en vastgebonden, geslagen, geprikt en gestoken. Olifantenbabies die verkocht worden terwijl ze nog gezoogd moeten worden, olifanten die blind gemaakt worden om ze minder gevaarlijk te maken, het gaat heel erg ver. 35 olifanten hebben het ‘geluk’ dat ze gered zijn door Lek (de dame die het park opgezet heeft) en als redelijk normale olifant te kunnen leven. Olifanten zijn hele intelligente en sociale dieren en lijken in gedrag heel erg op mensen. Ze vormen leefgroepen, hebben soms een hekel aan elkaar, of juist niet, halen soms grapjes uit (een olifant stal bijvoorbeeld de broek van hun Mahout (=verzorger) terwijl hij in de rivier gewassen werd en rende met die broek in z’n slurf (onbedoelde woordgrap) het hele terrein over achtervolgd door de Mahout in onderbroek). Het is soms net een slapstick.
De tweede dag dat ik daar was mocht ik met een paar mensen naar Elephant Haven, een stuk jungle in de bergen waar de olifanten in hun natuurlijke habitat mogen rondbanjeren ( het natuurpark zelf waar ze de meeste tijd doorbrengen is vlak). Samen met 11 mensen en de Mahouts van de olifanten sliepen we in een hut zonder electriciteit, bedden of wc. Nouja die was er wel, maar dat was niet meer dan een gat in de grond 20 meter verderop (met een klein katje ernaast die steeds geaaid wilde worden terwijl je zat te plassen). De Mahouts hadden het voor elkaar gekregen om in die hut een avondmaaltijd te bereiden die uit meer dan zes verschillende gerechten bestond! En ’s avonds zongen ze Burmese liederen (alle Mahouts zijn illegalen uit Burma waarvan de familie in refugeecamps woont. Wat een hoop zieligheid toch in de wereld) bij het kampvuur begeleid door fluiten van pvc-buis en een omgekeerde prullenbak als trommel (met wc borstel als trommelstok) (ok, niet heel erg traditionele instrumenten (en ze zongen ook Jingle bells) maar het klonk echt prachtig). De volle maan maakte het helemaal compleet. Ik had me erg verheugd op een nacht vol junglegeluiden, maar helaas werden die overstemd door het gesnurk van een Deense uncle Vernon (Harry Potter) look a like. De volgende ochtend werden de olifanten opgespoord (ze zijn niet heel goed in zich verstoppen) en hebben we oranje sjaals om bomen gebonden om ervoor te zorgen dat ze niet gekapt worden. Oranje is de kleur die de boedistische monniken hier dragen en de bijgelovige Thaien denken dat het ongeluk brengt om een boom met een Monikkensjaal om te hakken. Daarna terug naar het reservaat in een truck gevuld met hooi..
Mahouts maken toast voor ontbijt
terug in de hooiwagen
Drie dagen olifantenpark en ik wil zelf ook een olifant redden… Het zijn zulke prachtige slimme dieren en het is schandalig dat ze ongestraft gemarteld een uitgebuit worden. In Kanchanaburi (die plaats met de brug over de river Kwai) heb ik een olifant gezien die al 15 jaar aan een ketting ligt en waar je voor 100 bath (2 euro 50) mee op de foto kunt. Als ik het red ga ik aan het einde van mijn trip daar langs en foto’s maken en kijken of het centrum iets voor die olifant kan doen.
Om niet helemaal deprimerend te eindigen: morgen mijn laatste dag in Chiang Mai en dan ga ik een kookcursus doen. En daarna: Laos!
(ben trouwens nu wel op het punt gekomen dat mijn voeten gewoon echt niet meer schoon worden. Goed teken!)
Zoë doet Azië 