Het begon al goed. Na een bootreis van 9 uur, kwam ik met koppijn in Siem reap aan, DE grote klapper van Cambodja. De boot werd letterlijk overspoeld met tuktukmannetjes, als mieren zwermden ze de boot op en begonnen met z’n allen tegelijkertijd tegen je aan te lullen en/of aan je tas te trekken. Werd er niet blij van. Met een gezicht als een oorwurm uiteindelijk voor 2 dollar achterop een moto naar het centrum van Siem Reap vervoerd (met loodzware tas op mn rug). Na geconcludeerd te hebben dat ik mini Las Vegas Siem Reap niet echt trok ben ik om 6 uur s’ avonds gaan slapen om de volgende ochtend met frissere moed aan de dag te beginnen.
(eerst nog even wat plaatjes van de boottocht)
(veel blote kindjes)
Waarom schijnt Siem Reap de klapper te zijn? Omdat hier de tempels van Angkor liggen, het archeologische hoogstandje van Cambodja. Tientallen, of zelfs honderden tempels liggen hier in de buurt, in varierende staat van ontbinding. De hoofdattractie is Angkor Wat zelf, het grootste religieuze gebouw ter wereld. Ik plak hieronder zometeen wat foto’s. Ik weet het, foto’s van tempels zijn saai, maar omdat het toch een groot onderdeel van mn reis is laat ik ze toch zien (en het zijn er maar een stuk of tien, van de pak en beet honderd foto’s die ik gemaakt heb.. Dus ik spaar jullie haha)
(Mijn Cambodja Lonely Planet ligt inmiddels onderin mn tas, dus ik doe alle namen uit mn hoofd. Namen onder voorbehoud dus)
tuktuk met wegversperring
De eerste dag met een Frans meisje in een tuktuk rondgereden, de andere twee dagen de fiets gepakt (en het stof gehapt dat de vele touringcars vol Amerikanen/Japanners/Duitsers etcetc deden opwaaien)
Bantey Srei
Bantey Srei
Banety Samre
tourist in Bantey Samre
Angkor Wat (als je wilt weten hoe die er uitziet, moet je maar even googlen)
Monnik in Angkor (beetje scheef, moest em snel nemen)
Tha Prom (hier is Tomb Raider gefilmd)
nog meer Tha Prom
de hoofden van Bayon
Bantey Kdei
Het vage van die tempels is dat ze oorspronkelijk Hindoestisch waren, maar toen er besloten werd dat het Boedisme toch hipper was, zijn veel tempels doodleuk omgetoverd in boedistische bedevaardsoorden. Hindoeistische beelden zoals Vishnu, Shiva worden dan ook weggeconcureerd door talloze boeddabeelden.
Ik heb nog niet besloten of ik Siem Reap nou wel of geen waardige afsluiting van Cambodja vond. De tempels waren prachtig en indrukwekkend, maar Siem Reap zelf is zo’n circus. Dar is geen enkel spoortje Cambodja terug te vinden: 5-sterrenhotels, schreeuwerige neonborden, touringkarren, cafe’s als Molly Malone en opdringerige tuktuk mannetjes.
Inmiddels ben ik terug in Bangkok. Het plan was eigenlijk om over twee weken terug te komen naar Nederland, maar ik ben nog laaang niet uitgereisd. Dus heb ik in Bangkok een visum aangevraagd voor Myanmar (Burma) en daar vlieg ik morgen heen. Ik heb mijn vlucht naar Nederland (nouja, Duitsland) verzet naar 9 april, dus ik blijf 2 maanden extra weg. Na een maand Burma vlieg ik terug naar Bangkok en ga dan het zuiden van Thailand verkennen en eindelijk ultiem relaxen. Reizen is hardtsikke tof hoor, maar echt uitrusten doe je er niet van. Dus dat ga ik de laatste weken van mijn reis doen zodat ik helemaal uitgechilled terug kom.
Oja, ik heb tijdens het wachten op mijn visum nog wel een goeie daad gedaan. Ik ben terug gegaan naar Kanchanaburi (was ik 3 maaden geleden ook) om te informeren naar de hele zielige, depressieve olifant die daar aan een ketting vaststaat. Het arme dier is supergestressed en staat alleenmaar heen en weer te wiegen en aan haar kettingen te rammelen. Voor een paar baht kun je met het depressieve olifantje op de foto. En het is ongelooflijk, maar toeristen doen het nog ook…
Ik ben met de eigenaar gaan praten en heb eerst casual geinformeerd naar de naam, leeftijd en geslacht (Uwan, 60, meiske). Daarna heb ik gevraagd of ze bereid was om de olifant te verkopen (nouja, ‘praten’ is een groot woord, want ze sprak geen Engels, maar ik had iemand bereid gevonden om een briefje in het Thais voor me te schrijven). En wonder boven wonder noemde ze een bedrag van 500.000 baht (is denk ik iets van 15.000 dollar). Ik heb meteen haar telefoonnumer genoteerd en nu ga ik kijken of ik het Elephant Nature Park dat ik twee maanden geleden bezocht heb in Chang Mai, in contact kan brengen met haar. Ik email ook met een Spaans meisje dat geld aan het inzamelen is voor de olifanten, dus misschien kan ik met haar samenwerken. Ik hou jullie op de hoogte.
Ik weet trouwens niet hoe het met internet in Burma gesteld is, dus misschien hoor je een tijdje niks van me.
Zoë doet Azië 